„ვიკეთებ აბლაციას….
ვერაფერს ვშველი გულზე დაწოლილ ლოდს,
ყელზე მობრჯენილ სევდას,
თვალებში ჩამდგარ ნაღველს,
წუთი – წუთზე შეიძლება გადმოიღვაროს
და წამლეკოს.
მზე ისევ სასტიკად აცხუნებს,
საათის ისრები არ წყვეტენ სვლას.
მე ვზივარ ბნელ გამოქვაბულში და
ფიქრებით ვეძებ აქედან გაღწევის გზას.“
Leave a comment